ลัดเลาะ "ทรงวาด" สำรวจธุรกิจ ร้านเก่าคงอยู่-ปรับตัว ร้านใหม่แห่ปักหมุด จุดศูนย์รวมคาเฟ่ อาหาร เสื้อผ้า นวด สปา โรงแรม เสน่ห์ย่านพหุวัฒนธรรม เตรียมบูมอีเวนต์ใหญ่ Walking Tour-Awakening Song Wat 2025 เทศกาลไฟศิลปะดิจิทัลครั้งแรก

 

ริมถนนติดแม่น้ำเจ้าพระยาที่มีความยาว 1,196 เมตร เป็นถนนสายสำคัญที่เชื่อมประวัติศาสตร์วัฒนธรรม และผู้คน นับตั้งแต่ พ.ศ. 2435 รัชกาลที่ 5 “ทรงเป็นผู้วาด” แนวถนนสายนี้ลงบนแผนที่ เพื่อลดความแออัดของย่านสำเพ็ง และเยาวราช

 

นอกจากนี้ที่นี่ยังเป็นพื้นที่แห่งศรัทธาสำหรับชาวไทยเชื้อสายจีน โดยมี “ศาลเจ้าเล่าปุนเถ้ากง” ซึ่งชาวจีนในสมัยรัชกาลที่ 3 ร่วมกันเชิญองค์เทพ “เล่าปุนเถ้ากง” มาจากประเทศจีน เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และสร้างศาลขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2367 ปัจจุบันศาลเจ้ามีอายุเกิน 200 ปี ขึ้นชื่อเรื่องการขอพรการค้า การงาน โชคลาภ และการเรียน ซึ่งอยู่ติดกับโรงเรียนเผยอิงที่เจ้าสัวไทยเคยศึกษา

 

 

ทรงวาดยังมี “มัสยิดหลวงโกชาอิศหาก” สร้างในสมัยรัชกาลที่ 5 โดยยังเปิดใช้งานอยู่ และเป็นจุดศูนย์รวมของชาวมุสลิม สะท้อนความเป็นพหุวัฒนธรรมในพื้นที่

 

ทรงวาดวันนี้เปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าสนใจ กลุ่มคนรุ่นใหม่ชื่อว่า “Made in Songwat” ได้ร่วมกันสร้างย่านนี้ให้มีสีสัน ไม่ตกยุค ยังคงความเก่าแก่และเสน่ห์ไว้ครบถ้วน ด้วยคอนเซ็ปต์ Old Meets New เก่ากับใหม่มาเจอกันตามแบบฉบับเมืองเกียวโต

 

ทำให้ได้รับความนิยมชนิดที่ว่าหยุดไม่อยู่ คนรุ่นใหม่และนักท่องเที่ยวต่างชาติ แห่เช็กอินอย่างคึกคัก และเร็ว ๆ นี้จะมีงานใหญ่ Walking Tour ในธีม “หอมกลิ่นทรงวาด” วันที่ 9 และ 16 สิงหาคม 2568 เดินเท้าสำรวจย่านเก่าแก่ของกรุงเทพฯ ลัดเลาะตรอกซอกซอย สูดกลิ่นธูปหอม เครื่องเทศ ชา กาแฟ กลิ่นร้านค้าท้องถิ่นที่อยู่คู่ชุมชนมานาน ซึ่งจัดพร้อมกับ Awakening Song Wat 2025 เทศกาลไฟและศิลปะดิจิทัลครั้งแรกบนถนนทรงวาดในวันที่ 8-17 สิงหาคมนี้

 

 

“เกียรติวัฒน์ ศรีจันทร์วันเพ็ญ” ประธานกลุ่ม Made in Songwat เผยว่า ที่นี่มีผู้ประกอบธุรกิจ 3 ยุค ยุคแรก คือธุรกิจเก่าแก่ 60-80 ปี ขายเมล็ดพืชพันธุ์และเครื่องเทศ ทุกวันนี้ยังคงมีอยู่ แต่เลือนหายไปบ้าง เนื่องจาก 30 ปีก่อนมีกฎหมายห้ามรถขนาดใหญ่วิ่งเข้ากรุงเทพฯ ชั้นใน ธุรกิจจึงปิดตัวลง เพราะต้องใช้รถสิบล้อในการขนส่ง ดังนั้น ตึกและห้องเช่าในทรงวาดจึงว่างลง

 

ยุคที่ 2 คือธุรกิจเกี่ยวกับถังพลาสติก ของเล่นพลาสติก ซึ่งไม่ใช่ธุรกิจดั้งเดิม แต่มีการเคลื่อนย้ายมาจากสำเพ็ง เพราะมีห้องว่างและขนส่งสะดวก

 

ส่วน ยุคที่ 3 คือยุคปัจจุบันเป็นผู้ประกอบการรุ่นใหม่ ไม่ว่าจะเป็นคนในพื้นที่หรือคนนอกที่เข้ามา ซึ่งเริ่มมาประมาณ 8 ปี

 

ธุรกิจเก่าแก่ของย่านนี้คือ ร้านพลอย อี.แอม.อาลี ดำเนินธุรกิจตั้งแต่ พ.ศ. 2464 ปัจจุบันสืบทอดโดยทายาทรุ่นที่ 3 ทรงวาดมีชาวอินเดียนับถือศาสนาอิสลามอพยพมาจากอินเดียตอนใต้และอาศัยอยู่รอบมัสยิดหลวงโกชาอิศหาก ปัจจุบันร้านยังคงคอนเซ็ปต์และบรรยากาศแบบดั้งเดิม ตั้งแต่ตู้โชว์พลอยกระจกโค้งอายุร้อยปีที่สั่งทำจากเยอรมนี ป้ายชื่อร้านภาษาไทย จีน อังกฤษ สะท้อนถึงย่านพหุวัฒนธรรมมาตั้งแต่อดีต

 

ร้านเก่าแก่อีกแห่งที่เปิดผสมผสานกับร้านใหม่คือ “เจริญเลิศทวี” ที่เปิดมายาวนานกว่า 60 ปี ในพื้นที่ 2 ห้องแถวใหญ่ ฝั่งหนึ่งขายถั่วอีกฝั่งขายวุ้น สารพันวัตถุดิบดับร้อน โดยปรับตัวการขายทั้งหน้าร้านแบบออฟไลน์และออนไลน์

 

ไม่ไกลกัน เป็นคาเฟ่บรรยากาศดีในซอยเล็ก ๆ ชื่อว่า Sit in Soi อดีตเป็นโรงน้ำมันถั่วเหลือง ก่อนแปลงโฉมเป็นคาเฟ่เมื่อปีที่แล้ว ชั้นล่างขายอาหาร ขนม กาแฟ ชั้นบนขายเสื้อผ้ามือสอง ตอนกลางคืนเป็นบาร์ดนตรีแจ๊ซ

 

เดินจากถนนหลักทรงวาด ใกล้วัดเกาะ จะพบกับ Baan2459 Heritage Boutique Hotel (บ้าน 2459) เป็นทั้งคาเฟ่ โรงแรม สปา ภายในบ้านอายุ 108 ปี สร้างใน พ.ศ. 2459 รัชกาลที่ 6 ตัวโรงแรมตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โบราณ บ้านหลังนี้เดิมเป็นของชาวอิสลามที่อพยพจากอินเดียมาขึ้นที่ท่าน้ำราชวงศ์ ก่อนจะค้าขายร่ำรวยและซื้อบ้านหลังนี้จนสืบทอดถึงรุ่นที่ 4

 

อีกธุรกิจสปาคือร้าน Klai ออกเสียงแบบไทยว่า “คลาย” มีบริการนวด สปา เวิร์กช็อปทำยาดมมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว

 

ร้านที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้คือ Potong (โพทง) ไฟน์ไดนิ่งมิชลินสตาร์ของ “เชฟแพม-พิชญา สุนทรญาณกิจ” ในตึกอายุ 120 ปี เดิมเป็นร้านขายยาของครอบครัว ให้กลิ่นอายขลัง เก่าแก่ อยู่ร่วมกับความเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ได้ลงตัว เป็นอีกแลนด์มาร์กที่คนไทยและต่างชาติต้องมาเช็กอิน

 

มาที่ Casa Formosa Taiwan Tea House ร้านชาเจ้าของชาวไต้หวันหลงการท่องเที่ยว วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ไทย บรรยากาศคล้ายโอลด์ทาวน์ไต้หวัน ทั้งคนท้องถิ่น วัฒนธรรม การค้า และติดแม่น้ำ จึงเปิดร้านชาที่นี่ เพราะเทรนด์การดื่มชากำลังเติบโต คนไทยกินชา ใส่ใจสุขภาพจึงอยากให้คนไทยรู้ว่า ไต้หวันไม่ได้มีแค่ชานมไข่มุก

 

 

อีกร้านเป็นธุรกิจน้องใหม่ แฟลกชิปสโตร์ที่เปิดราว 2 ปี คือ Reunrom (รื่นรมย์) แบรนด์ที่ชูเอกลักษณ์ท้องถิ่นนำเสนอผ่านเครื่องหอม มีผลิตภัณฑ์กลิ่นทรงวาดที่มีความสไปซ์ และซีตรัส ได้แรงบันดาลใจมาจากธุรกิจเดิมของย่านนี้คือการขายเครื่องเทศ เมล็ดธัญพืช

 

พื้นที่รอบ ๆ ยังเป็นแหล่งรวมธุรกิจรองเท้า อาทิ แบรนด์รองเท้าแตะไซซ์ใหญ่ SSS ที่สร้างความโดดเด่นด้วยการขายรองเท้าไซซ์ใหญ่พิเศษ สำหรับผู้ที่มีเท้ากว้าง ผู้ป่วยที่ต้องเข้าเฝือก ผู้เป็นโรคเท้าช้าง ขณะเดียวกันก็เป็นร้านขายของฝาก สติ๊กเกอร์ เครื่องประดับ

 

ใกล้กับศาลเจ้าเล่าปุนเถ้ากง มีร้านเอฟวี คาเฟ่ (F.V-Fruit Vegetable) ตกแต่งด้วยการยกเรือนไทยทั้งหลังมาไว้ในร้าน มีทั้งชา สมุนไพร ขนมไทย งานศิลปะ และร้านอีกาที่เหมาะกับการฝากท้องด้วยอาหารมื้อหนัก

 

ขณะที่ซอยทางเข้ามัสยิดหลวงโกชาอิศหาก ได้แบ่งพื้นที่ให้เช่าทำร้าน ทั้งร้านแว่น TUDI Eyewear ร้าน MARIE WANG (มารี หวัง) อาหารจีนสไตล์โมเดิล ร้าน PISTA ด้วยเมนูพิสตาชิโอ้ ร้าน panwat bakery & tapas ร้านกู่หลงเปา และ Road of Cinnamon ที่รวมงานคราฟต์ของศิลปินและชาวบ้าน ตลอดจนหลายร้านที่กำลังจะเปิดขึ้นในบริเวณนี้

 

ที่มา ประชาชาติธุรกิจ

วันที่ 7 สิงหาคม 2568